Ciekawym rozwiązaniem dla takich osób będzie na przykład częściowe zamieszkiwanie w obrębie Polski. Jeśli wspomniane wyżej osoby pozostają w rodzinnym kraju przez przynajmniej 183 dni każdego roku czy też posiadają ośrodek układów finansowych w naszym kraju, są w dalszym ciągu polskimi rezydentami podatkowymi oraz podlegają krajowym organom podatkowym. Muszą też koniecznie dokonać rozliczenia z zagranicy.

Dokładnie sformułowane „centrum interesów osobistych” określa ognisko domowe, wszelką aktywność publiczną i polityczną, a dodatkowo uczestnictwo w różnych organizacjach. Tymczasem „centrum interesów gospodarczych” to w głównej mierze miejsce zarobkowania. Są to na przykład posiadane lokaty, każdy majątek – ruchomy i nieruchomy – oraz polisy czy kredyty.

Niektóre państwa mogą rozróżniać też tak zwaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, z pomocą której zarówno w naszym kraju jak i w innym państwie, od wpływów pobierany będzie podatek. Możliwym ułatwieniem, o którym nie wolno zapomnieć, jest opcja odjęcia aż 30% diet zagranicznych za każdą dobę mieszkania w stosunku pracy (jest to kwota, która nie podlega opodatkowaniu). Wartość łącznej kwoty diety będzie rozmaita w zależności od konkretnego kraju, zatem bez wątpienia musimy ustalić ją osobiście.

Należy pamiętać, że do dwudziestego dnia miesiąca nadchodzącego po miesiącu przyjazdu każdy polski rezydent podatkowy ma obowiązek sam (bez deklaracji podatkowej) policzyć i wpłacić zaliczki na podatek od przychodów z pracy za granicą.