Podatek z zagranicy
Nie każdy z nas odważyłby się na pozostawienie swojej codzienności w poszukiwaniu pracy z dala od domu. Jednak w większości przypadków pracy za granicą wiąże się ze znacznie wyższymi zarobkami. Mimo to nie wszyscy emigrujący podejmują decyzję o całkowitym przeniesieniu swojego życia w nowe miejsce.
Jeśli osoby pracujące za granicą nadal zdołają pomieszkiwać w kraju min. 183 dni w ciągu roku, będą polskimi rezydentami podatkowymi oraz nie przestaną podlegać naszemu urzędowi skarbowemu. Wyznaczone przez Dyrektora Izby Skarbowej „centrum interesów osobistych” oznacza ognisko domowe, aktywność społeczną, a także członkostwo w przeróżnych partiach czy klubach. „Centrum interesów gospodarczych” natomiast to w pierwszej kolejności środowisko zarobkowania. Pod uwagę brane są posiadane lokaty, jakikolwiek majątek – zarówno ruchomy, jak nieruchomy oraz polisy ubezpieczeniowe, konta czy kredyty. Nasza aktywność zawodowa poza PL oznacza, że podatek z zagranicy i osiaganych tam dochodów trzeba rozliczyć w Polsce.
Pewne kraje mogą uznawać także tak zwaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z Polską. Jeżeli z niej skorzystamy, zarówno w naszym kraju jak i zagranicą, od zarobków pobierany może być podatek. Umowa tego typu opisuje jedną z 2 zasad zapewniających powstrzymywanie opodatkowania w obu miejscach, zasady:
• zwolnienia z progresją,
• proporcjonalnego odliczenia.
Pewnym udogodnieniem, o którym także warto pamiętać pracując za granicą, jest okoliczność odliczenia 30% diet zagranicznych za każdy dzień pozostawania w stosunku pracy (jest to kwota zwolniona z opodatkowania). Wartość ogólnej kwoty diety będzie przeróżna w zależności od konkretnego kraju, dlatego zawsze musimy wyznaczyć ją osobiście.
Nadesłał:
NoweArtykuły
|
