Obraz Pawła Kowalewskiego w Muzeum sztuki polskiej w Niemczech
|
W zbiorach Muzeum Jerke pojawiła się praca polskiego artysty Pawła Kowalewskiego – „Patologia”, olej na płótnie z 1987 roku. Praca ta powstała w burzliwym okresie młodzieńczym artysty. Ma charakter niezwykle osobisty, intymny, o dużym ładunku emocjonalnym.
Pokazuje trudną, miłosną relację dwójki młodych ludzi, intensywną, pełną wzlotów i upadków. Szyba między nimi jest barierą dla uczuć, konsensusu, harmonii. Jest to ciągłe zbliżanie się i oddalanie, bliskość i rozstanie, nieustające napięcie.
Muzeum Jerke w Recklinghausen powstało w kwietniu 2016 roku i jest pierwszym zagranicznym muzeum poświęconym polskiej sztuce awangardowej. Jego założycielem i właścicielem jest niemiecki kolekcjoner dr Werner Jerke, który jest posiadaczem jednej z największych kolekcji sztuki współczesnej. Muzeum prezentuje polską sztukę nowoczesną, od malarstwa przez grafikę, rysunek po rzeźbę.
Paweł Kowalewski (ur. 1958 w Warszawie)
http://pawelkowalewski.pl
W latach 1978-1983 studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni Stefana Gierowskiego. Od 1985 jest wykładowcą na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP, obecnie ze stopniem doktora habilitowanego. Już w trakcie studiów silnie zaangażował się w rozwój niezależnej sceny artystycznej, a początek jego kariery upłynął pod znakiem działalności w Gruppie. Wraz z cyklem Fin de siècle z 1992 roku Paweł Kowalewski zasadniczo porzucił malarstwo, koncentrując się na pracach o charakterze interdyscyplinarnym i performatywnym.
Od początku swojej drogi twórczej Paweł Kowalewski rozwijał koncepcję „sztuki osobistej, czyli prywatnej”, pozostającej w silnym połączeniu z życiem samego artysty, ale także odnoszącej się do problemów, które umieszczają każdego widza w kontekście uniwersalnym. Równie istotnym elementem twórczości Pawła Kowalewskiego jest wymiar polityczny, który z czasem stał się osią jego programu. Początkowo wyrażało się to w ogólnym kierunku działalności Gruppy oraz pojedynczych dziełach, takich jak Mon cheri Bolscheviq czy Zdzicho skacze co noc z butelkami z benzyną, by stopniowo ewoluować w stronę prac wpisujących się w dyskurs antytotalitarny, takich jak cykl Nie wolno! oraz Symulator totalitaryzmu.
Nadesłał:
a.sobczak@wp.pl
|
