„Wyniki badania pokrywają się z moimi obserwacjami z zakładów karnych, w których realizowałem projekt <<Rinke za kratami>>. Możliwość podjęcia zatrudnienia podczas odbywania kary ma pozytywny wpływ na osadzonych, szczególnie jeśli dzięki zarobionym pieniądzom mogą spłacić swoje zobowiązania np. alimenty czy grzywny. To ważne, by czuli, że czas spędzony w zakładzie karnym nie jest bezproduktywny, a oni sami są społecznie użyteczni” – komentuje Rinke Rooyens, autor projektu „Rinke za kratami”.

93% respondentów zgodnie stwierdza, że osadzeni powinni mieć możliwość podjęcia pracy. Nieco mniej (80%) uważa, że praca ta powinna być obowiązkowa. Największe wątpliwości pojawiają się przy kwestii odpłatności tej pracy, jednak wciąż większość Polaków jest zdania, że więźniowie powinni być wynagradzani za swoją pracę.

„Obecnie w polskich zakładach karnych pracuje około 40% osadzonych. Wskazane jest, aby większa liczba więźniów mogła znaleźć zatrudnienie w państwowych lub prywatnych firmach, a dzięki temu na nowo nawiązywać kontakt ze światem zewnętrznym oraz odbudowywać poczucie własnej wartości Większość respondentów (89%) opowiada się także za tym, by umożliwiać więźniom podwyższanie swoich kwalifikacji w trakcie odbywania kary w ramach kursów i szkoleń zawodowych. Także moje obserwacje potwierdzają, że osoby, które mogą uzupełnić braki w wykształceniu są lepiej przygotowane do opuszczenia zakładu karnego” – dodaje Rinke Rooyens.

Służba Więzienna, realizując swoje ustawowe zadania, ma prawo i obowiązek takiego organizowania procesu wykonywania kary pozbawienia wolności by różnorodne narzędzia resocjalizacji miały zastosowanie wobec jak największej grupy skazanych.

„Szczególnie ważną rolę w skutecznej resocjalizacji skazanych przypisuje się dobrze zorganizowanej pracy, która nie tylko stanowi proste <<wypełnienie>> czasu i zapobieżenie więziennej nudzie. Praca w więzieniu to nauka konkretnych umiejętności zawodowych lub ich rozszerzenie, to możliwości legalnego uzyskania środków finansowych i spłaty zobowiązań oraz wsparcia potrzebującej rodziny. To także nauka wielu umiejętności społecznych niezbędnych do życiu po opuszczeniu więzienia, takich jak: wytrwałość, punktualność, współpraca z innymi, nawiązywanie i utrzymywanie trwałych relacji, wykonywanie poleceń przełożonych, gospodarowanie środkami finansowymi. Możliwość wykonywania pracy to także wzrost samooceny i poczucia własnej wartości, doświadczanie poczucia bycia potrzebnym i uczestniczenia w życiu społecznym. Praca w więzieniu jest więc swoistym <<treningiem>> przygotowującym do życia po odbyciu kary pozbawienia wolności” – powiedział płk. Andrzej Leńczuk, Dyrektor Biura Penitencjarnego Centralnego Zarządu Służby Więziennej.

„Rinke za kratami” to projekt Rinke Rooyensa, obejmujący dwa sezony serialu dokumentalnego, nakręconego w zakładach karnych w Krzywańcu i Siedlcach, emitowanego jesienią 2015 i 2016 roku, książkę oraz Facebooka, a także debaty z ekspertami, poruszające problemy polskiego systemu penitencjarnego. Projekt wzbudził społeczną dyskusję i zainteresowanie problematyką polskiego systemu penitencjarnego, a także dał przestrzeń do wypowiedzi osadzonym, ich rodzinom oraz funkcjonariuszom Służby Więziennej, zarówno w ramach serialu i książki, jak i w mediach społecznościowych.