Zewnętrzna kondensacja, czyli skraplanie się pary wodnej i powstawanie kropelek wody na zimnych powierzchniach, jest zjawiskiem naturalnym. Pojawia się na każdej powierzchni, gdy tylko jej temperatura spadnie poniżej punktu rosy otaczającego powietrza. Punkt rosy jest temperaturą, w której – przy określonym ciśnieniu atmosferycznym i wilgotności – para wodna ulega skropleniu. Znanym przykładem jest skroplona para wodna, jaką musimy usunąć o poranku z szyb samochodu pozostawionego na zewnątrz w czasie chłodnej pogodnej nocy.

To samo zjawisko obserwujemy również często na zewnętrznej stronie szyb energooszczędnych okien. Pojawia się, ponieważ chłód powietrza na zewnątrz nie jest równoważony ze stratami ciepła przez okno. „Nowoczesne jedno- lub dwukomorowe szyby zespolone mają tak dobrą izolację cieplną (niski współczynnik U_g), że zjawisko to pojawia się zawsze, gdy na zewnątrz panuje wysoka wilgotność względna, stosunkowo niska temperatura, nie ma wiatru, niebo jest bezchmurne, a ekspozycja okna względem nieba – niezakłócona” – mówi Szymon Piróg, Doradca Techniczny w Pilkington Polska. „W takich warunkach kondensacja pary wodnej pojawia się na szybach w nocy i utrzymuje we wczesnych godzinach porannych, powodując zmniejszenie widoczności przez okno z powodu załamania światła w małych kropelkach wody. W ciągu dnia, wraz ze wzrostem temperatury powietrza na zewnątrz, skroplona para wodna zawsze znika”. Aby zmniejszyć dyskomfort wizualny, jaki przez pierwszą część dnia mogą odczuwać użytkownicy budynków z energooszczędnymi oknami, można wykorzystać pewne sposoby ograniczające występowanie zjawiska kondensacji, takie jak ekranowanie czy stosowanie powłoki samoczyszczącej.

Ekranowanie

W czasie bezchmurnej nocy temperatura nieba może być nawet o 30 stopni niższa niż temperatura powietrza. Dzieje się tak z powodu strat ciepła wynikających z promieniowania ciepła przez ziemię względem nieboskłonu. Straty te można zredukować stosując różne formy ekranowania okien, takie jak wysunięte nad oknami dachy czy zewnętrzne rolety/żaluzje. Straty ciepła są też mniejsze, jeśli w pobliżu okien znajdują się drzewa lub inne sąsiadujące budynki. Elementy te redukują efekt ochładzania się nieboskłonu i tym samym ograniczają możliwość wystąpienia kondensacji.

Powierzchnia samoczyszcząca

Zaobserwowano, że powierzchnia szkła samoczyszczącego Pilkington Activ™ może przyczynić się do ograniczenia skutków wystąpienia kondensacji na oknie. Powłoka samoczyszcząca ma dwie pozytywne cechy wpływające na zewnętrzną kondensację. Jej właściwości hydrofilowe sprawiają, że kondensacja pary wodnej na powierzchni tafli szklanej przybiera formę „filmu wodnego” a nie pojedynczych kropli wody. Dzięki temu załamanie i rozproszenie światła zostają zredukowane i poprawia się widoczność przez okno. Drugim korzystnym czynnikiem jest to, że skroplona para wodna znacznie szybciej znika z powierzchni samoczyszczącej niż z powierzchni szkła niepowlekanego. Widoczność przez okna ograniczona jest więc krócej niż w przypadku zwykłego szkła.

Treść informacji jest wynikiem współpracy pomiędzy firmą Pilkington a Uniwersytetem Uppsala, w którym był prowadzony projekt dotyczący zjawiska zewnętrznej kondensacji.

Opis zdjęcia:

Szkło samoczyszczące poprawia widoczność

Pokazane na zdjęciu dwa okna (z dwukomorowymi energooszczędnymi szybami) mają identyczny współczynnik przenikania ciepła U = 0,9 W/m²K. W oknie po prawej stronie na powierzchni szkła float widoczne są krople wody powstałe na skutek kondensacji. W oknie po lewej stronie, w którym zastosowano szkło samoczyszczące Pilkington Activ™, widoczność na zewnątrz jest nieporównywalnie lepsza.