Poniżej przedstawiamy 5 najskuteczniejszych porad dla rodziców, w jaki sposób komunikować dzieciom wojnę. Autorką rad jest psycholożka i psychoterapeutka Marta Mizera.

1.     Rozmowa z dzieckiem Rozmowa potrafi zmienić postrzeganie rzeczywistości, dlatego rozmawiaj o sytuacji. Pamiętaj, aby dostosować komunikat do wieku dziecka. Zacznij od zapytania, w jaki sposób dziecko rozumie to, co się dzieje. Czy czegoś się boi? Szczerze odpowiadaj na pytania dziecka, jednak oszczędź mu drastycznych szczegółów. Przekazuj informacje zrozumiale, używając porównań i historii, które są już dziecku znane.

2.     Wspólne radzenie sobie z natłokiem emocji Nie bój się nazywać własnych emocji. Jeżeli razem doświadczacie trudnych sytuacji, nie bój się o tego okazywać. Ważne jest pokazanie dziecku, że się rozumiesz jego odczucia oraz podjęcie wspólnej próby poradzenia sobie z nimi.

3.     Zapewnienie poczucia bezpieczeństwa Obecność rodzica jest najlepszym sposobem na zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa. Jesteś teraz dla dziecka największą podporą, a sama Twoja obecność jest kojąca i potrzebna.  Po prostu bądź, rozmawiaj, przytulaj. Dodatkowo nie rezygnuj z Waszych drobnych zwyczajów czy rytuałów. Takie zwyczaje pozwalają dziecku zachować strukturę oraz oderwać się od myśli. Ich powtarzalność zwiększają poczucie bezpieczeństwa, ponieważ są czymś znanym.

4.     Poinformuj o wsparciu Upewnij dziecko, że możecie liczyć na pomoc. Wytłumacz dziecku, że Ukraina ma zapewnione wsparcie innych i chociaż teraz jest bardzo trudno, nie jesteście sami.

5.     Zagwarantowanie odpowiedniej pomocy W momencie, w którym dziecko bardzo gwałtownie zareaguje na stres, postaraj się zapewnić mu odpowiednią przestrzeń na uspokojenie się. Dzieci zazwyczaj dają wyraz przeżywanym trudnościom poprzez swoje zachowanie. Stają się rozdrażnione, niespokojne, czasem nawet agresywne względem siebie i ludzi w otoczeniu. Zdarza się też regresja, czyli “cofnięcie” do wcześniejszego etapu rozwoju, występujące w obszarze jednego zachowania bądź kilku. Dziecko może na przykład ssać kciuk, moczyć łóżko czy płakać bez powodu.

U narażonych na stres dzieci znacznie podwyższa się poziom kortyzolu, potocznie zwanego hormonem stresu. Jednak dotyczy to tylko dzieci prowadzących siedzący tryb życia. U ich aktywnych fizycznie rówieśników wzrost stężenia kortyzolu w podobnych sytuacjach jest albo bardzo niewielki, albo w ogóle niezauważalny. Aktywność fizyczna odgrywa ważną rolę w ochronie zdrowia psychicznego- osłania dzieci przed skutkami codziennie występujących sytuacji stresogennych.

Wysiłek fizyczny jest prostym narzędziem łagodzącym stres psychiczny. Ćwiczenia ruchowe osłabiają reakcję stresową organizmu i poprawiają nastrój. Regularny wysiłek fizyczny przeciwdziała efektom nagłego oraz przewlekłego stresu zapewnia lepszą tolerancję obciążeń stresowych. Specjaliści przekonują o niezbędnej roli aktywności ruchowej dla zachowania zdrowia zarówno fizycznego jak i psychicznego, dlatego należy ją zapewnić dziecku.

Wyjątkowe miejsce z misją dla dzieci uchodźców z Ukrainy